Strona korzysta z plików cookies w celu realizacji usług i zgodnie z Polityką prywatności. Możesz określić warunki przechowywania lub dostępu do plików cookies w Twojej przeglądarce. Zamknij

PJM - Polski Język Migowy - Słownik - Polska Akademia Dostępności

Wiedza Narzędzia Rozwiązania

Projekt realizowany
przez:

Fundacja Widzialni Ministerstwo Administracji i Cyfryzacji
Piątek, 29 marca 2024

Wyszukiwarka

Formularz wyszukiwania

Zaloguj się aby pobierać wzorce www i wziąć udział w forum.

Dostosuj wygląd

Czcionka:

  • Domyślna wielkość czcionki
  • Czcionka średnia
  • Czcionka duża

Kontrast

PJM - Polski Język Migowy

2 grudnia 2014

Polski język migowy (PJM) to język wizualno-przestrzenny, którym posługuje się polska społeczność Głuchych. Pierwsze wzmianki na jego temat (także próby analizy i słowniki) pojawiają się w drugiej dekadzie XIX wieku - w roku 1817 ks. Jakub Falkowski otworzył w Warszawie Instytut Głuchoniemych i Ociemniałych, dając tym samym osobom niesłyszącym możliwość edukacji w ich naturalnym języku. PJM nie jest genetycznie w żaden sposób związany z polszczyzną. Należy odróżnić go także od systemu językowo-migowego (SJM) - powstałego w latach 60. XX wieku subkodu polszczyzny, sztucznego języka pozbawionego własnej gramatyki i będącego przełożeniem języka polskiego na system znaków wizualnych. PJM jest językiem naturalnym, powstałym na drodze rozwoju historycznego, zróżnicowanym społecznie i geograficznie. Artykulatorem jest w nim ciało osoby migającej. Językowy (gramatyczny) status posiadają w PJM czynniki, które w językach fonicznych pozostają na zewnątrz systemu gramatycznego, takie jak mimika, pozycja ciała, pantomima.